Onbeş Nisan’dı.
Kopardılar, kırdılar baharla çiçek açan
Büyümemiş nazlı fidanı.
Köklerini de salladılar,
sarsıldı kökleri derinlerden.
Bu fidan körpeydi, cılızdı ama
Kendini çınar ağacından daha güçlü sanırdı.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Fidanlara kıyılmasın diye yıllardan beridir çığlık atıyoruz ama dinleyen yok...Vicdanlar öylesine körelmişki, öylesine acımasız yürekli canavarlar türemişki duyuramıyoruz o sağır kulaklara...
Evet fidanlara artık özgürce yaşam hakkı tanınsın, tanınsın ki artık analar da ağlamasın...
Duyarlı yüreğinizi ve sevgi dolu kaleminizi kutluyorum...
Saygılarımla...
Orhan ÇAPAN
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta