Feyzullah Kırca Şiirleri - Şair Feyzulla ...

ÇELEBİ HÜSAMETTİN (Gülce-Buluşma)

Mevlana son öğütlerini veriyordu
Hak yoluna müritlerini deriyordu
Hiç dağılmayın çitlerini örüyordu
Dilinde mana yüklü sözler ince ince

Keder ve hüznümü kalbime saplıyor zindan geceler
Zamanın nasıl geçip gittiğini anlatmıyor ki heceler
Yıllar oldu hala özlediğim yüzünü bana göstermediler
Yüreğim esir kalmış yüreğinde, ömrüm ise hazandır

VELED ÇELEBİ (Gülce-Buluşma)

Her gönülde bir başka, kalkar eller sevdaya
Yol oluruz sevgiye, koşarız biz hülyaya
Kimimiz süvaridir, kimimiz koşar yaya
Meftun olduk rabbime, rahmet dolu deryaya

VAR DEME

Cefa ve sefayı çeken, bir avradım var deme
Fakirlik ve yoksulluk, başına gelmeyince
Oğlum ve kızım varken, bana bakarlar deme
Başına bir hal gelip, düşmüşlük bilmeyince

NÖBET BENDE (Gülce-Yiğitce)

Vatan için, çok can veren
Yatan oldun, ey şühedam
Bakan benim, nöbet bende
Küçülmeden devler gibi

EV ALMA KOMŞU AL (Gülce-Sonem)

Yenisini yapmak zor, yıkmak dersen ne kolay
Yeni bir şey yapmaktan, zor yıkıp etmek tamir
Kalp kırıldı mı bir kez, duymaz ol diyen amir
Kırmak bir söze bakar, onarmak dersen olay

DÖNÜŞÜ YOK

Konuş hele kelam, aynasıdır söz özün
Önce sen ver selam, kardeşidir göz gözün
İyilik versin Mevla’m, yokuşun olsun düzün
Dönüşü yok bu yolla, dilden dökülen sözün

DÜALEMİN GÜLÜSÜN

Derinden benim kadar, hangi ruh duydu seni,
Gönülden yanar böyle, Gül’e yanar gözlerim
Kör kalbim fırlayacak, olur sanki yerinden
Özlerim yaşadığın, o kutsal mekanları

PEŞİNDE (Gülce-Üçtuğ)

Süzülse gökte bir bulut, getirse pembe bol umut
Hayal gözünde, çalsa ut, rüyanda benle ol yahut
Gönül senin, sinen de tut, koşar durur gör peşinde.

BİLMEM Kİ NASIL KALKARLAR (Duraksız 21 hece)

Kimisi vurguncu olmuş vatanım korurken, koruduğunu soyar
Soygun sofrasında halkı soyar, soyguncu diye de halkı yaftalar
Düzenlerinin çarkı bozulacak olsa, hemen harp düzeni arar
Bilmem ki bu milletimin ah-u zarının altından nasıl kalkarlar