İncindim evet,kabul ettiğim tek tesellim bu
Sürgünlerden kalma vurduğun çentikleri ilk gün gibi taze dokunulası
dikkat et; yaralarım sağlam hiç bırakmadılar bizi senin gibi.
Bildiğin gibi hala yüreğim,bitmeyen sabrıyla daha güçlü inan
ürkek gibi görünüyor aslında öyle, artık büyümesi gerekiyor
Ruhumu alıp götürmüştün ya hani,bazen bana emanet bıraktığın gölgelerinle
gezintiye çıkıyoruz..Önümden yürüyorsun peşinden izlerinden geliyorum..
Sanki mayın döşeli topraklarında geziniyoruz,sen yol gösteriyormuşsun gibi
sanki parçalanmamı istemiyormuşsun gibi,yok'olmam yok'olman gibi..
Bende can havliyle tutunuyorum narin ellerine bir çocuk gibi,heran sanki
senden alacaklar,koparacaklarmış gibi yan(a) yana öylece tutuşmadayız..
Nurlu bir bakışınızla kayboldum, hala bulunamıyorum
aramıyorum da,halen olduğum yerde mi, gökte mi bilmeden
sulu sepken usuldan bir çise var üzerimde..
Orantısız değil etkisi ve şiddeti aynı
aslında dursun istemiyorum, Allah muhafaza kuruma ihtimaliyle
yani; hissiz, sıradan ve herkes gibi umarsız olmaktan korkuyorum..
Bildiğimiz doğru'ları bir kuşun kanadında unuttuk..
Erdem'leri de rafa kaldırdık, anıları eski bavula koyduk..
Sebepleri sonuçları,sorguları sonuna kadar tükettik..
Şimdi çıkıyoruz tozlu ve engebeli uzun yolculuklara..
Dönüşümüzün mümkünü ve bu satırlarla ilgisi yok,yoktur..!
Geriye biz'den umutsuzluklar kaldı, giderken bir başımıza...
Şehrimde, önce kuşlar çırpındı rüzgarla
sonra ben,peşlerinden yağmurlarla gittim..
saçlarımda sicim gibi damlalar,hasretle yağıyordun
kaldım yollarında,kaldım izlerinde
hala ıssız yollarındayım..
Islak gözlerim hala, doğduğum zamandan mı kalmış?
Alnımda kalmış derin yara, geçmiyor
Çizgi mi yoksa? Yazı mı ne? Kader diyorlar kimileri!
Bilmiyorum ki hangisi? Bölüşüyorlar durmadan ama neyi?
Hangi yazgı yazdı; beni esir / seni sahip?
Çocukluğunu kilitli sandıklara kaldıran
Yaşıtları sokakta saklambaç oynarken
Hayatın labirentlerine erken atılan,kaybolan
Daha çocukken,çocuklarıyla büyüyen
Kadınım ben..
Basiretsizdi aşk iç sızılarıyla hep yanılgılarda kalan..
Çözülmez kördüğüm oldu ipleri senin elinde olan,
çaresi senden gelen,sevgiden nasipsiz'miş senden yana
oysa; sevda deryasında boğulmak olası ihtimalini göremedin bile..
Saplandığın ruhumdaki en hummalı yerler kanıyor sen gezindikçe,
Etrafına hasretle mil çekili gözlerimin hizasından bakıyorum sana
öyle yürek özlemim doldu ki,sana seslenmeyi özledim..
Bana kızarken bile,adın..la sesleniyordum içimden
Bil ki sen,içimin en güzel yanısın,d'okunulmayan...
Ey İstanbul,ey sevgili!
Taştan sedirlerde nasıl geçer ki zaman?
Bırakılmıştır rahatlık,her yer taş kesmiş kalbinden daha ağır,
Daha yaşanılası olsaydın olmaz mıydı?
Her darbede yok'etmek ruhunda mı vardı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!