Feyza Muhurlu Şiirleri - Şair Feyza Muhurlu

Sanki; ufacık bir damlanın içindeyim,
bütün duymamam gerekenleri duyuyor,görmemem gerekenleri görüyorum
ama soluğumda çıkamayan en cılız sesi duyuramıyorum.
Saplandı bir kere, çıkmıyor içimdeki bitmeyen asi hüzün..

Dünyanın öbür ucuna da gitsem

Tek taraflı bir infial haliydi aslında hissedilen
yanma derecesi ileri düzeyde kurtarılamayan
terazide eşitmiş gibi görünen (varsayılan)
ağırlığı hiçbir zaman eşitlenmeyen
kelimeleri hecelere bölümünde asla anlam bütünlüğüne ulaş(a) mayan
ve hiçbir zaman çoğalmaya azmettiremediğim

Yangın yeri gibidir bazı sevgiler
sabrın eşiğinde sendeledikçe yüreğin
söndürmeye çalıştıkça korlaşır
sanki yeniden alev alır..

Derinden bir rüzgar yavaşça eser

Yine günışığını gördü yaralar..

Sınırları çizilmemiş aşk
Uçsuz bucaksız derya gibi
Kendi içinde basireti bağlansa da
Yinede kuytularda saklanıyor

Bir eflatun..

Güz geldi ömrüme bu ''eylül''
Yaralı çocukluğumdan kalmaydı korkularım
Hep içerde saklı kalan yaşadığım
İçimde ukde kalan yaşanma'mışlıklarım

Sana kırılmış, artık düzeni bozulmuş,
yalpalamış umudumun en dibinden sesleniyorum..

Kadrini bilmesen de,
deşifre ederek hemde, ihbar ediyorum yüreğimi..
kaybolmuş şu grileşen dünyada başka neyimiz var ki?

Sana, erişilme çabalarım, ihtimallerini dahi yok ettiğin
herhangi yok’olmuş belirsiz bir dünya zamanından sesleniyorum..

-Zaptettiğin bu hayat benim
bil ki; ıstırabın yerini korumakta..!
Çek git desem de, artık nafile

Huzurla uyanmak belki daha da karışarak
Olsun, zamanı geldiğinde karmakarışık olmaktır yaşamak..
İntiba ettiğin bir göz mesafesidir belki de gönül, kimbilir?
Tutunmak inadına sarılmak, tutuklu kalmaktır bazen yaşamak..

Diyorum dinle beni;

Bütün ihtişamından kaçtığım,
sadeliklerimi getiriyorum sana..
Süslü olmayan grilerim var,
pembelerden uzak düş'lerim..

Neyse ki;

1.
Asilikle özdeş ruhumla
diyarlar ötesi yolculuklara çıkıyoruz
az u/mut gibi,çok az vakit var farkındayım
bazen öyle titriyorki dizlerim ürkmemek elde değil..
Istırapla geçen kör zamanları sindirerek