Elbet biter bu yalnız geceler
Eminim; güneşin doğacağından olduğu kadar
Gözlerimi yummadan önce sensiz uykuya
Bir de İzmir’in amansız yağmuru ıslattı yanaklarımı
Sana özlemle yüklü gözyaşlarım kadar
Kahve içip uyumak
İçkiyle ayılmak
Sevmeden sevilmek
Görmeden yürümek
Huzursuz bir yatakta
Bir pazardı
Hava deniz gibiydi
Gri ve soğuk
Kapı çaldı
Sen geldin sandım
Korktum açmadım
Tüm şiirleri yazmışım
Sana şiir kalmadı
Tüm sevgileri tüketmedim ama
Sana bir tane var
Ayırmışım...
Gece soğuk ve pencerede bir adam
Titriyor parmakları soğuktan değil lakin
Gece soğuk ve pencerede bir adam
Özlediği mutluluğa ilk kez bu kadar yakın
Gecenin ayazında adam pencerede
Seninle uyuyorum
Seninle uyanıyorum
Yalnız bir eksik var
Sen yoksun
Ankara 2009
Kırık artık
Kalbime vurduğum kilitler
Yıkılıyorum sana doğru
Domino taşları gibi duraksız
Kırılgan damarlarımdan
Seni bana anlattılar
Çıngıraklı dilleriyle
İnanmadım duymadım
Bildim seni
Aldanmadım
Yarın için yaşıyordu
Bugün öldü
Yarın oldu
Dün öldü
Yaşamak yarını kurmak
İşten dönen babam gibi bekliyorum geleceği
Bana neler getireceğini bekleyerek
Acelem yok gerek de yok koşmaya
İlerliyorum ağır ağır emekleyerek
Ankara 2009
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!