Ne zaman gök de belirse bulutlar
Adınla başlar içimde sağanak yağmurlar
Allah hüzünlü kalbi bir başka severmiş
Belki de bundandı yazılman sebeb-i saadetim
Dokunurken gök kubbeye açmamış kanatlar
böyle olmamalıydı
göç mevsimine tutulmamalıydı yüreğim
ayrılığın firakı adını sarmamalıydı
yazılmamalıydı; veda bu satırlara
umutlar şehri derbar-ı saadet-karar da
kayıpların şizofreni Lodz da
okyanuslar ötesinden gelir bir göçün ahı
ızdırabı perçinlenmiş hali
kilitsiz mahkumların çığlığı
hecelerini zindanlarda avuturlar
oysa her adım bir kaçışa meyildir
her damla yanmak için düşer
korkuyorum…
kalemim böyle hasretken kağıda
uzaklar yazılmışken avucuma
ve adın yangınlara kelepçelenirken
silinirken kaderimden ıssızca
korkuyorum…
gazabın gözyaşlarında soluklanıyor nefsim
doluyor genizlerim kanın kölesiyle
adım mıhlanıyor zalimin hülyasındaki düşe
hiçliğim boyanıyor kör isteklerin nefesinde
bir girdaba düşüyor adımdan harfler
ve siliniyor nur diyarından dualar
eee
hımm
……..
……...
yine kelimeler asi senin karşında
yutkunuyor kalbim, mısraların acizliği altında
adımlar küçülürken güneşe
soluklar kesilince hiç olmadık yerde
heder olur pak sular bile
hayaller küflenmiş kuyulara düşünce
hakeza paslanıyor bu büyük bilmece
yolculuklar kısa, ölüm uzak görününce
çelenklerde zehirli demetler kokluyorum
adımlarım kinin balçığında
gömülesi doymaz isteklerle,
soluyorum; nefsin ruhuma erittiğini
çekiliyor gözbebeklerimin rengi
mağaralarda kaybolmuş ruhum sanki
mum ışığında zamanı eritirken gözyaşıyla
çekerken tespihimi nemrut dan kalma acılarla
bir an unutmanın kahpe sayıldığı devranda
nemrutun duasıydı göklerden;
acıyı mihenk taşına dolarken,
unutulmuşluğun gölgesinde barınma
Gece çökünce gökyüzünden yeryüzüne
Başlar, içime bir köşeden hasret üflemeye
Sonra tülbentinin kokusu gelir ta yüregime
Beklerim geceye saklanmış,yorganım örtecek yok mu diye
Yazamam! ! ! ıslanır durur mürekkebim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!