Evimin içinde soğuk bir güz rüzgârı
esip duruyor hiçbir şey sormadan
tüm çiçeklerimi bir bir kavuruyor
fesleğenim kar tutuyor
ve o lanet yalnızlığın sesi
yine yüreğimi kışlıyor
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta