Fesleğen Ömrü Şiiri - Halim Şafak

masayı toplamıyor da
dağıtır gibi yapıyoruz
her şey nasıl bırakılmışsa
öyle hatırlıyor kendini
insan boğulacak kadar
bilir yüzmeyi
suyu şişesine dolduruyoruz

ömrümüzün bir duldası bile yok
ne duvar gibiyiz
ne de taraçayız denize bakan

aşk her şeyi suskunluğa vermenin adıymış
ruhumuz nasılsa kuruyacak su birikintisi
yağmuruz ıslanmışız kendimizi öpüyoruz

ölüm hayatta olduğunu sanmaktan başka ne
adres defterleri saklanmış mektuplar
ayrılık demekmiş sığındığımız oda

biz ki hiçbir çiçeği incitmeden
tutamadık elimizde
ne kadarsa bir fesleğen ömrü
yaşadık ve öldük
yaşadık ve öldük