Fesleğen Günlüğü Şiiri - Ayşe Uçar

çekip gidebilirim
bu resmin dar sokaklarından
tüm renkleri kör nokta da toplayıp
ellerimi perçinleyerek karanlığa

saçlarımı yakıp
söküp tırnaklarımı…
varsın külleri mezarlık bülbüllerine
geçtiğin yollar da taş olmam, sırtında kambur
yabancı bakışların neftiliğinde
bin kurşunla düşüp toprağa
ulu orta serilebilirim

ama buna değer mi?

oysa
bir ışık çizmek
parmağının ucundan kalbine
tüm kırmızı çizgilerinden silmek acıyı
sonra Allah’a bir gül göndermek
fesleğen fısıltısında yıkamak gözlerini
gemiler yüzdürmek

elâ kirpiklerinde…

....

başım da leyli hazan
ızdırap kuyularından dert çeker çeker de
katıla katıla ağlar, döne döne eksilirim ruhunun aynasından
zil tutan günlerin yıkıntısında vurulsa da yüreğim
kimseye vermem sırrımı…

düşlerimden düşlerine kıvılcımlar tutuşur
keder mangalları yanar

-yanar
-yanarım da...

söyle! değer mi?
değer mi rüzgâr yelelim
nisan yağmurlarıyla doğmak varken güneşe, ölmek fesleğen günlüğünde

değer mi?

07-04-2013