Dillerin Feryat Edip,
Gözlerin Çaresizce Bakacağına,
Gözlerin Feryat Edip,
Dillerin Çaresizce Susmasına Tercih Ettim...! ! !
Gül kırılır, gül solar solmamak elinde mi,
Bülbül gülü için feryat eder bu elinde mi,
Şiirler yazılır sevgiliye, duygu selinde mi,
Gül kırılır, gül solar solmamak elinde mi,
Bülbül gülü için feryat eder bu elinde mi....
Sorsalar bülbüle gülü,
Bir söyler, bin feryat eder.
Sorsalar Mecnun’a çölü,
Bir söyler, bin feryat eder.
Hep böyledir bu hikaye
Aşık olan çeker çile
Lal olsa da gelir dile
Bir söyler, bin feryat eder.
yenilen biz miyiz,
yoksa hatıralar mıdır;
bir karabasan gibi,
yüreğimizi badstıran.
baksana yüzüme;
yüzüme bakıp
anlasana.
gözlerimi okuyup,
duysana;
Bir umut beklerken gelir acı bir haber
Feryat üstüne feryat ne fayda gelen gider
Giderken yüreklere acılar serper
En son hali tebessüm eden meleklere benzer
Suya gerek yok toprağına gözyaşı yeter
Bir serüvendir dün başladı bu gün biter
Bu ne avaz, ne bu feryat, zorun ne bülbül
Kara toprak üzerinde gülden gayrı çiçek mi yoktur
Yıllar dayak yemiş.
Her mevsimden ayrı bir feryat.
Sözün bittiği yerde bir kaktüs var.
Bulut rengini atmış geliyor.
Kum taneleri düşer.
Feryat düşer.
Gönül düşer.
Kır çiçekleri küstüler.
Bana benziyorlar
Bin bir türlü rezaletten geçtim: Kadın, kumar;
Bir feryat etsem, feryadımı şu kainat duyar...
Sükut Et,Feryat Edip Durma,Biçare Bu Yakarışların,
Odamın Duvarlarından Öteye Gitmez Sessiz Haykırışlarım...
Dostum
Bu belki son feryat,
Güzele,Aşk'a
Segiye,sevgiliye
Dosta,arkadaşa
Sevmiş ve sevilene
Sevecek olana
Ufkumdaki sonsuzluğa
Kalbimdeki umutsuzluğa
Gönlümdeki boşluğa
O aşkı bilmeden yananlar,serâbı çölde helâk oldu.
O suphan’ki kûlli nefs,hicâp ile leylâda cêmâl oldu.
Feryat! ne buldu Züleyha Yusufta, Kerem ise Aslıda
O nar-ı ateşi bilip yananlar,mürşit elinde felâh oldu
Altın kafeste olsada hep inler feryat ederde bülbül
Dinlemez gönülde sevda varsa deli olan bu gönül
Halil ÇOLAK 11.07.2009
ANKARA
Ne zaman meydan bulsa edepsiz edebiyat
O zaman okuyana yük olur tatlı hayat.
Arsız kalem zalime bende olursa heyhat
O zaman vacip olur ehli kaleme feryat.
Bahçemde tomurcuk gülüm.
Eşini bekler bülbülüm.
.Feryat figan kar eylemez.
Yetmez mi çektiğim zulüm.
yoksulluğun sancısı yüreğime vurur
yerin yedi kat altında haykırırım
kömürün siyahlığı haykırışlarımı esir tutar
çocuklarım feryat eder yer gök kahrreder
Yudum-yudum içiyordum zamanı
Sen bendeyken vuslat nedir bilmezdim
Huzur savururdu gönül harmanı
Sen bendeyken feryat nedir bilmezdim
Yüzyıl öncesinde; yoktum… hakikat!
Yüzyıl sonrasında, olmayacağım...
Yer yüzünde zerre zerre bir feryat:
Yoklar arasında, Ben nasıl varım? ! ...
Kaybeden zor bulurmuş, çiçekleri solmadan,
Sonra feryat edermiş, yaratana durmadan,
Bin pişmanlık içinde, sayıklarken ismini,
Son kez görmek istermiş, dünyadan ayrılmadan.
Habersiz gidiyor bütün en sevilenler
Uğruna feryat figan edilenler
Bilemiyorum neden çok sevilirler
Habersiz giden en sevilenler
Şimdi kader dersin ha vurduğun bu darbeye,
Bülbül nasıl feryat eder öğren gül nerde diye,
Geceleri ağlarım gözyaşlarım senden hediye,
Şimdi kader dersin ha vurduğun bu darbeye...
elimde kalem düşünüyorken gece
bir salkım söğüt açtı gökyüzünde
yıldızlar feryat ederken
güneşte sam yeli esti delice
Heyhat ettik,eyvah ettik Hayyamı yadettik
Bir güzel adem için içten feryat ettik
Hayyam mayyam der iken ukbada
Bir güzel günü de feryadla berbad ettik.
Ve gece türküsünü bırakır bizlere.
Bir iç çekişte söyler dururuz tüm yokluğu.
Sustuklarımız feryat figan,
Konuştuklarımız feveran.
Gidiyor da arabam gidiyor
Ne söylesem yar dert ediyor
Çıkıp dağlara anlatsam
Kurtlar kuşlar feryat ediyor.
Ne feryat figan edersin ey bülbül,
Gülün vakti gelince boynu bükülür.
Sen gönülden sevmene devam et!
Aşık olanları Maşuk elbette görür.
Bir iğne ucu batsa asılıyor yüzler
Ocaklar sönüyor aldırmıyor öküzler
Şehitler dönüyor feryat figandır sözler
Uşaklık payenmi aldırmayan öküzler
Boludan bir rüzgar üzerime esti
Geçerek önüme yolumu kesti
aşkı feryat etti kulaklarımda
bu sevgiden gelen kısık bir sesti
...
Ve,
Hoyrat adam,kopardı gülü dalından
Koparırken gülden çıkan sese aldırmadan
Canı yanan gül acıdan feryat figan
...
Zaman durduğunda kimse olmayacak yanında,
Yalnız bir kişi ismi dudaklarında,
Feryat edeceksin duysun diye sesini,
Nafile, o şimdi ölümün en kuytusunda.
Aktı gitti sel yerine,boşa geçti Hayrat ömrüm,
Rahat, huzur, naz yerine gamı seçti hoyrat ömrüm....
Bir rüyaydı,bu uykuda,gönül çakıldı kayguda
Bal şerbetini koydu da,ağu içti feryat ömrüm.....
bülbül feryat eder
ayağına batınca güldeki diken
ya insan ne yapar
kirpi içinde iken...
(Günbatımı düşleri...sh.102)
Çalınmayan kapının sakin kuytularında
Beliren bir hayalin silikten gölgesiyim
İçli bir feryat gibi perde perde yükselen
İnleyen bir kemanın tırmalayan sesiyim
Nereye baksam başlarda duman, gözlerde sis var
Ufku bulutlar kaplamış, arza güneş mi doğar?
Öyle feryat, figan ki dünyayı mateme boğar
Kimi taziye etsem ki acısız ev ne arar.
Bitti tüm umutlarım, soldu gonca güllerim
Sızlar yaralı yürek, durmadan kanar benim
İnim inim inler, feryat eder bülbüllerim
Ateşten bir kor gibi, sönmeden yanar benim
Para pulla varlığınla ağırsan,
Mazlum görmez feryat duymaz sağırsan,
İsa Musa Muhammedi çağırsan,
Kitabımda beş para da etmezsin…
Bu gece vakti yine nüksetti senzilğiyim.
Sanan olan açlıgım depreşti.
Bilsen ki muzdaribim sensizlikten bu kadar.
Melekler ağladı feryadımı senden gayrı cümle alem feryat etti.
Feryat ediyorum Allah’ım sana,
İnsan insan olsun kıymasın cana.
Alem-i Kuran’a inanan ümmet,
Katıksız adasın kalbini sana.
Depreşirken değerlerim duygusuz gönüllerde…
Bir feryat yükseliyor yandım anam biçare.
İtilip kakılırken mezattaki ellerde…
Logarın ağzı açık hasret çeker aç fare.
Sevilmeye ihtiyacım yok!
Gelecek bir telefon için umuda ya da.
Sesli feryat -figanı geçtim
Gecelerce uykusuzluğuma içtim.
Bir sesleniş duyacaksın
Uzaklardan yakınından
O küçücük yüreğinden
Feryat eder tüm her yerin
Aslına dön aslını bul aslınla ol
Hak yolunda hak'kın için hak'kınla öl
Bilinmezden geliyor sanki bir nara
Nereden çıktı şimdi gelmediki cura
Feryat figan kopuyor tüm alemden
Sıkıldı cihan kurtarıcı beklemekten
Aşk Haklı
Öyle bir sevda ki yakar düşeni
Kalbe sığmaz olur sarar bedeni
Feryat etsem duymaz yar beni
Geriye dönemem çünkü aşk haklı
Ne umut ol inadımda
Ne bir dua ol ardımda
Ne bir feryat isyanımda
Ne bir aşk ol muradımda
