Kimsecikler yok ortalıkta.
Onlarda yok...
Damların şaklabanı kuşlar.
Bir ben kalmışım sanki şu alemin ortasında,
Bir de yüzümü sertçe okşayan rüzgar.
Ben yine çaresiz...
Ben yine ağlıyorken her geçen baharın ardı sıra.
Eskittiğim yılların feryadı çıkar,
Geriye dönüpte attığım her adımda.
Kayıt Tarihi : 16.1.2009 09:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!