Feryat Şiiri - Feridun Eren

FERYAT

Ellerim bir acı feryat
Geceyi yırtan bir derin öksürük gibi
Ne sonu beliydi nede başı
Bizler yağmurda saçaklara saklanan adamlardık mazide

Küçük kuytular meskendi muhabbetlerimize
Şerefti soğukta çatlayan ellerimiz ovuşturmak
Dışarıda serseri, mahallemizde delikanlı yiğitlerdik
Zaman ne çok şey almışta, bedenlerimizden haber yok

Dipte kalmış birkaç parça eskimiş, köhnemiş eşya
Onlarda seni bekler boynu bükük omuzlarda
Bütün ferleri sönük ve sönmüş
Mazi olmuş, şimdilerde sadece dillerde

Feridun eren