Feryadım Benim Şiiri - Ekrem Yiğit

Her nefes alışta,bağrım yanıyor,
Ağustos ayında,kanım donuyor,
İki gün yeşersem,üçgün soluyor,
Kevğir oldu sanki,bedenim benim,

Ağlamaklı içim,sızım dinmiyor,
Her ne yapsam,garip yüzüm gülmüyor,
Derdim taa derinde,tabip bilmiyor,
Ağzıma sıgmıyor,dillerim benim.

Sanki benle değil,bu fani beden,
İnsan mı sanırsın? beni mahveden,
Neden hep ağlattın? Allah'ım neden?
Bakıyor görmüyor,gözlerim benim.

Doguşta anlıma,yazdı yazıyı,
Tavşan edip,salı verdi tazıyı,
ÖLmeden kazdırdı,bana kazıyı,
Takatı kesildi,dizlerim benim.

Bir fani güzele,meyil eyledim,
Bazen feryat,fiğan,türkü söyledim,
Son pınarı buldum,atım eyledim,
Daha göç edemez,bedenim benim.

Yiğit'im ben nice,badire gördüm,
Her nefes alanı,adamdır sandım,
En sonunda,canı,cananı sardım,
Artık gam yemez bu,bedenim benim.

14.08.2016