Feryad Bahşa Şiiri - Hasan Tepe 2

Acı bir mevsim..
Günü aymayan soğuk dumanlı bir şehir..
Zifiri bir sabahın seheri gibi
Sanki güneş hiç doğmayacakmış gibi
Kıyamet meydan okumuştu çoktan
Yağmur hiç ağır olmamıştı bu kadar
Enkaz gibi adeta...
Zamansız, ağır ve acımasız..
Şehirler mahşer alanı...
Anne enkazda, baba dışarda, çocuk kayıplarda...
Hepsi birbirine darılmış gibi
Korku soldurmuştu yüzleri
Ne ağlayan belliydi ne gülen
Ölüm hiç bu kadar sıradan değildi...
Morga dönüşmüştü şehirler
Ateşin soğuk ışığında...
Cenaze aracı olmuştu binekler
Ne tabut, ne kefen, ne mezar taşı..
Ölümü giydirmiştik çiçekli battaniyelere..
Derviş sabrı bile dayanamazdı
Feryadhanların bu çaresizliğine...
İşte geriye unutulmayacak şu feryad kaldı...
" Sesimi duyan var mı ? "