Fersiz Alev Şiiri - Zafer Şanlı Kökver

Fersiz Alev
Yaşamak bir azgın ırmakta,
Umuda uzanan bir dal gibi
Sarıldıkça kökü eline gelen.
Can pazarı misali el köyünde hep yeni fidan.
Üstü üstüne gelir geldimi hep,
Karabulut misali yükün ağırlığı yoksulun
Nereye el atsan bir yok bir yoksulluk
Temeli eziklikmi yılgınlıkmı belli değil.
Yaşam maden karası renginde hep
Çökmüş gözlere fersiz alev tek mumluk
Kurumuş dil susuz biçare yangın yeri,
Dost eline yabancı olmuş bu bedende.
Yılgın düşlere emeksiz para yok artık bu pazarda
Yorgansız çaput döşek sadece Alibey’in hanında beleş
Isimsiz tabut kefensiz bedenlere mezarlar bom boş
Sahipsiz vücutlar geziyor yollarda bir deri bir kemik.
Zafer KÖKVER
20/05/2014 Saat: 13;00