Fermanım Sende Şiiri - Behçet Bilgiç

Çaldın şu gönlümü savurdun yele
Kavurdun narınla küle çevirdin
Eğemezken beni sultanlar bile
Uçarken yüksekten yerlere serdin

Hapsettin gönlümü fermanım sende
Mustarip derdimin dermanı sende
Kederde şu gönlüm sensiz kederde
Çaldın beni benden murada erdin

Saçının teline dokunamazken
Gelirsin ha bugün ha yarın derken
Terk edipte gittin nasılda erken
Çaldın vuslatımı özlemi verdin

Söndü ışıklarım kaydı yıldızım
Gönül yarası bu dinmiyor sızım
Yalnızım ben sensiz yapayalnızım
Aldın şu gönlümü gergefe gerdin

Gelmişken ömrümün son durağına
Al artık ne olur gönül dağına
Son demde erelim İrem bağına
Kahretmek mi beni nedir ki derdin

Zardadır kul behçet ah-u zardadır
Yar sensiz şu gönlüm gayet dardadır
Tutuştum narınla yüreğim hardır
Yalan mıydı hani beni severdin