Fermanım bakman Şiiri - Ömer Çetinkaya

Renk leri halk etmiş,gözlerin için,
Katlime fermanım,yazdı bir bakman.
Can evimden vurdu,kirpiğin ok ok,
Tutup mezarımı kazdı bir bakman.

Gülde tomurcuksun,bir doruk dal'da,
Güzelden güzelsin,olsan ne hal'da,
Kıymet mi görünür,harir'de şal'da?
Sırrı muammayı çözdü,bir bakman.

Seni tarif etmem,güç ten de öte,
Sende ki eda,ya naz'a heybete,
Her görüşte,düşüyorum hayrete,
Beni çıldırt maya,az dı bir bakman,.

Sevgimin boyutun,bilmen imkânsız,
Yaşarsın şuramda,hayatsız cansız,
İstemem Dünyayı,inan ki sensiz,
Hayat çınarımda,öz'dü bir bakman.

Bir an olsun,çıkmıyorsun aklımdan,
Bakışın'la geldinböyle,hakkım dan,
Sultan olsam,vaz geçerdim tahtımdan,
Ben seninim diyen sözdü bir bakman.

Ömer Çetinkaya,ferman'ın göz'den,
Çaren kesilmiştir,verilen söz'den,
Ömür mevsiminde işte son güz'den,
Harmanım savuran,tozdu bir bakman...

07.06.1989