Sen gittiğinden beri susuyorum
şarkılar söyleniyor kulaklarıma
ben konuşmuyorum
onlar fısıldıyor ruhuma.
Bana seni soruyorlar
Denizin ortasındayım
Kayıp ışıklar ve
Feribotla uçan martılar
Ben düşüncelerdeyim
Yıldız mı var Allah'ım
Ay mı gülümsüyor yoksa
Ben son güne bırakırım her şeyi,
Son saatlere
Son vapura binerim üstelik,
Yetişemeyip belki kalırım diye sahilde.
Üzerinde yıldızlar, karşımda mavinin karınlık ile seviştiği deniz olur diye.
Ömrümüz bitiyor,
Kısalan mevsimlerin yamacında.
Uzayan gök kuşağı renginde ise
Özlemlerimiz.
Soğuyor bedenlerimiz artık
Uzaklaşıyoruz gülüşlerimizden
Kar yağıyor toprak damlarımıza,
Penceremiz de buğulandı yine.
Har umutlar dolarken renksiz odamıza,
Bir çocuk bakıyordu gökyüzüne.
Gözleri kapalı, kolları açık,
Karlar düşüyor ellerine.
Zamanın şiiri bu
Durmadan geriye akan zamanın
Kötü iken herşey, güzelleşmeye başladığı anların
Giderek iyiye akar günler,
Su içinden kan temizlenip berraklaşmaya başlar
Önce kuruduk ağaçlarda, sonra yere düştük tek tek bitene kadar.
Bitince ağaçları özledik ama, rüzgar sadece aldatmacaymış, yere düşene kadar.
Serin kış yağmurlarında sürüklendik bir süre,
Bok suyuna bulandık güneş çıktıktan sonra.
Yeni bir mevsimde umutlarımız yeşerip toprakta filizlenecek sandık lakin,
Toprak üzerimizi örtünce anladık, topraktan doğrulmak umudu, bir solucanın ağzına girene kadar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!