Ferman Şiiri - Maruf Özülkü

Hele kurtarın beni şu yüreğimi çözün
Ben ki esiri oldum bir çift kaş ile gözün

Ne seller ne de yeller, tutup korkutur beni
Ferman mıdır dökülen herbir sitemkâr sözün

Kim yazmış bu kanunu sevdâ yakar seveni
Nasıl bir ateş saklar nefes bekleyen közün

Sen misin ciğerlerde duman alev nedeni
Hiddeti söndürmeye insaf etmez mi özün

Bir ümitle beklerim bütün olup biteni
Bir bakmışsın gün içre meleğe dönmüş yüzün

Ömrümü peşkeş ettim çürüttüm bu bedeni
Sılasız tamam oldu hem baharın hem güzün

Geri döndürmez felek eceline gideni
Hâlimin hülâsası devâsızdır bu hüzün

Çaresi yok anladım çağırmazsan neşeni
Tamamı gelmez ama kâfi bir parça cüzün

Maruf eskimiş midir, belki ister bir yeni
Her dem bendesi olmuş, aşkla doğrunun, düzün