Feride Şiiri - Mehmet Tuncer

Feride...

Zor tanıdın değil mi?
Yıllar beni çok eskitti
Bir garip adam etti Feride...
Kaç gündüz gece
Kaç mevsim kaç yıl oldu
Kim bilir..
Kaç kez geçtik aynı sokaktan
Kaç kez aynı vitrine baktık
Kaç kez aynı yıldıza bakıp düşledik
Kaç kez her yeni günle
Umutlandık...
Seni bilmem ama benim
Senli belkilerim hiç bitmedi Feride...
Örgülü, kelebek konmuş saçların
Güleç yüzün, gamzeli yanağın
Bal rengi gözlerin
Öpüldükçe tatlanan dudakların
Gözlerimde, yüreğimde,düşümdeydi....
.....Ben senin o halini..
Ben seni hiç unutmadım Feride...
İşte karşımdasın..!
Kelebek konmuş örgülü saçların yok.
Yüzün solgun
Bal rengi gözlerin fersiz
Solmuş gül misali dudakların
Dünyaya küsmüş
Kurumayı kabullenmiş ağaç misali
Dalsız yapraksız yapayalnızsın
Bu gördüğüm senmisin Feride...!
Gittiğinde..
Sabahlara değin içtiğim
Adını anıp sinkafladığım
Lanetlediğim...
Resimlerini tükürüğe boğduğum dogru...
Ama benim gibi adamın,
Ne duası
Ne de bedduası
Tutmaz bilirsin Feride...