Feride Şiiri - Şükran Beşışık

Bir çekişmedir gider dış dünyamda
Asırı gömdüm toprağın koynuna.
Gözyaşları damlamış duvarlarıma
İçimdeki ruhlar şimdi uykuda
Çın çın ederken sessizlik ahırda
Beyaz at toz kaldırıyor dörtnala!
Yaşayanlara göz kıpradım eskiden
Doğan güne sevdalıydı pencerelerim
Şimdi terk edilmişliğin hüznü var
Sonsuz bir uğultu bir ürperiş anbe an
Köşede unutulmuş gaz lambasından
Bir ışık uçtu ah etti titreyerek
Yankılandı feride feride diyerek
Yalnızlıktan ürkmüş sararmış
Dipsiz bir keder yumağında
Belirdi bir gölge gibi ürkek sessiz
Uzunca bir iç çekişi ile etti veda
Yolculuk yaptı Firdevs’i alaya…