Feride Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Şehidimin Hatunu Feride
Ak sevdasının gözyaşlarını
Döker yüreğine sağanak sağanak…
Şu vatan uğrunda ak mı ak…
Vatan yolunda kurban verir;
Dağına, taşına, toprağına,
Dalına, yaprağına…
Hak mı hak!
…
Atalarının hediye ettiği tarlalardan,
Al yazmalı, al yanaklı kızlar,
Mevsimin son hasadını toplarken…
Şehit düşen eşinden
İki yetim kaldı geride
Yetimler açlıktan hoplarken
Susturmaya çalışırdı Feride…
…
Bir yanda şehidimin Hatunuyla birlikte
Şehidinin mezarında ki otlar,
Her mehtaplı gecelerin ay ışığında,
Ona hep ayrılık türküleri söyler…
…
Her günün batımının ardından geceler
Hüzün perdelerini çeker gözlerine…
Kurşun gibi en ağır heceler
Hasretin tohumlarını eker sözlerine…
...
Feride’nin dudakları gülerken,
Gözyaşları yüreğine akar…
Gülün solması için,
Gerek yok dalından koparmaya,
Gül dalındayken de solar…
…
Yine zor geçen bir günün ardından
Nemli gözlerinden kurtulamadı Feride
Solgun narçiçeği dudaklarında
Tüm tebessümleri dondu kaldı
Onu bir hatırlayan kalmadı geride…
…
Bursa–100410