Feribotlar Kalkıyor Şiiri - Kasım Kobakçı

Feribotlar kalkıyor,
Tekneler kalkıyor,
Herkeste bir aciliyet,
Gel yolcu,
Zaman artık tükeniyor.

Martılara eşlik ederken,
Her kalkan feribot,
Eridikçe eriyorum,
Kartal kanatlarında,
İstanbul.

Ve o gittiğinde,
Martılar da, martılar da,
Onunla gittiler.

Ben artık bir başınayım,
Çok tasasız,
Böyle bir gezgin.

Şehirde gezinerek,
Nasıl seyahat edilir,
Bu koca,
İstanbulda.

Her adımda,
Batıyor,
Kaldırımlar,
Sıkıca çekerek.

Bilmiyorum,
Kiminle ilgilidir,
Martılar,
Yine bayramda,
Böyle bir çığlık.

Nasıl kayıtsızım,
Ne kadar mutsuz,
Ah bir bilsen,
Sadece bilseydin,
İstanbul.