Kuş uçmaz kervan geçmez yalnızlığa mahkûm yollardayım
Yolda hiç gün yüzü görmemiş karanlık bir tünelden geçtim
Tünel feleğin çemberi miydi neydi artık orasını sormayın
Derken meşhur Ferhat otobanının en Şirin mevkiindeyim
Hani var ya o zır delinin delik deşik ettiği dağlar tepeler
Sırtımı sıra dağlara verip ufka baktım bir de ne göreyim
Leyla ile Mecnun’un birbirini arayıp da bulamadığı çöller
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta