Ferhat Eren Şiirleri - Şair Ferhat Eren

Bebek oldum kıymetini bilemedim,
Ağladım..
Çocuk oldum kıymetini bilemedim,
Mızmızlandım…
Oyuncaklarımın kıymetini bilemedim,
Hırpaladım…

Dur da biraz dinlen ve dünya
Bir soluklan
Şakaklarıma bahar gelmeyecek artık biliyorum
Sen döndükçe artacak kışımın şiddeti
Ayrılık zor ama sevdiklerimden
Biliyorum bitecek bu nöbetin müddeti..

Her eylülde yeniden doğarım ben
Her eylülde yeniden doğar gönlüm
Yüreğimin ucunda bir yer
Baharda dalında patlayan tomurcuklar gibi
Yeşerir yeniden canlanır.

Kar taneleri, ancak, yere düşünce kavuşurlar.
Dolanır dururlar da semada,
Bir türlü tutuşamazlar el ele,
Toprağa düşünce anlarlar, birbirlerinin değerini.
Sımsıkı yapışırlar bir birlerine, kenetlenirler, kopmamacasına.
Bazen çığ olurlar, yuvarlanırlar tepelerden.

Bir sevda dağına çadır kurdu gönlüm.
Varım yoğum sen oldun.
Bedenime hayat
Derdime derman oldun.
Umudu sözlerinde,
Yarını gözlerinde gördüm,

Gözlerinde bir hüzün görsem,
Islanır bulutlar,
Ağlar yağmur,
Kar düşer yüreğime.
Cemre yakar toprağımı
Sisler içinde kaybolup ağlarım.

Güvenine teslim yüreğim
Başımı önüme eğdim kılıcını beklerim
Vurursan gözlerimden yaş gelmez
İçerimden ah gelmez
Sitem dökülmez dudaklarımdan.
Arkamdan eyvah gelmez

Üç beş satırdı okuduğum aslında,
Okudukça başım döndü,nutkum tutuldu.
Aslında ağlamak istedim ağlayamadım,içim kavruldu.
Okudum ağır ağır,
Aslında okumadım içitim yudumladım her hecesini
Öyle tatlı,öyle lezzetliydi ki,ab-ı hayattı,aşk şerbetiydi.

Ben sevmeyi bilirim en çok.
Birde vefayı bilirim...
Unutabilmek bir tesellidir belki,
Ama unutmaya cesaretim yok ki...
Yağmurların dinmesi,
Bitmesi değil ki göz yaşlarının...

Başı boş gemi gibiyim şu alemde
Hayatın dalgalarına bırakmışım kendimi
Ceddeye çıkmış yürüyorum
Nereye,neden gidiyorum bilmiyorum
Tanıdık bir yüze denk gelmişim galiba yürürken
Dudaklarda tebessümle selamlaşma