Ferhat Eren Şiirleri - Şair Ferhat Eren

Kafesteki kuş gibi sevemem seni
Umutlarım gibi özgür olmalı yüreğin
Nefes gibi,bulutlar gibi,dilediğince
Saksılara mahkum edilmiş çiçeğim olasın istemem
Bir avuç toprağa sıkışamaz ömrümün nefesi güzellikler
Kanatların meltemlerle dans etsin çarpmasın hiçbir engele istemem

Özlemek,karanlıklar içinde güneşi
Beklemek uzaklarda umutları,hayaller kadar düş geleceği
Acıtıyor ama umut etmek var ya ucunda
İstemek umutsuz kadar uzak gerçeği
Seni ben gibi seviyorum,sevdamın kucağında büyüttüğüm aşk çiçeği

Kafesteki kuşlar gibi sevemem seni
Saksılarda çiçekler gibi sevemem,
Okşayamam yapraklarını,
Ellerim acır.
Kanatların hiçbir engele çarpsın istemem.
Kırlarda sere serpe aç isterim özgürce,

Dağ çiçekleri yanan küllerimde bitsin istemedim.
Yanan yüreklerdeki alev hasretin buzlarını eritsin istedim.
Dağ çiçeklerini özgürlüğe uzanan ellerim gibi sevdim.
Tohumlarını umutlarıma hayat versin diye gönlüme ektim
Doruklarını kaplasa da sisler geleceğimizin.
Yüreğimizdeki eşsiz duygu kılavuzu olacaktır aydınlık yolların.

Göğsündeki papatyanın saflığı yüreğimden.
Ve yıldızların parlaklığı gözlerimden.
Salınışı,yüreğimin haykırışı dünyaya.
Varlığı, yaşama tutunan ellerim,
Başı güven,sonu güven,
Güven ile tutunmuş köklerim sevdaya,

Ne bilir ki has bahçenin gülleri
Kırların gizemini,neşesini ne bilir.
Ne bilir ki kafesteki kanarya
Ormanın kokusunu,rüzgarın sesini
Özgürlüğün tadını ne bilir.
Kavanozdaki balık

Sende sensiz kalmak
Güle camdan dokunmak
Pencereden bakmak sokaklara
Boynunu bükmeden iç çekmek
Umutlara sarılıp beklemek yarınları
Özlemleri haykıramamak kumsallarda

Benden seni anlatmamı isteselerdi
Bir bahçe anlatırdım bembeyaz papatyalarla süslü dört bir yanı yemyeşil çimler üstünde
İçinde bir gonca gül tek başına,
Kızıl dudakları güneşe gülümseyen

Seni yazmamı isteselerdi uçsuz bucaksız şiirler yazardım,

Billur bakışlara hüzün çökmesin,
Avuçlarını terletmesin umutlardan uzak kalmak.
Saçlarını dağıtmasın mecburluğun karmakarışık rüzgarları,
Kar yağarsa umutlarımıza bahar günleri,
Sonra umutlarımız dikenli tellerle sarılır,
Yıkılır sonra gönlüm,dünyam yıkılır.

Çiseleyen yağmur, damlaların soğutmuyor yüreğimi,
Sağanaklarını gönder, ruhumun korlarını serinletsin.
Yanmasın hasret,
Tutuşmasın özlem,
Kara kömürler olmasın bahtım.
Kalbimin vuruşları bastırıyor gök gürültülerini,