Ferhat Çetin Şiirleri - Şair Ferhat Çetin

bir tek karanfil gözlerimin baktığı,
dudak kırmızısı beni çıldırtan,
aşkı yüreğime kursun gibi çaktığı,
bir güle bakıyorum, ama..asla sıradan.
beklediğim bir var sahilin kumsalında,
gölgesinin izlerini arıyor gözlerim,

yıldızlarla gökyüzü gibi aşkımız sonsuzun boşluğunda kaybolmak denizin derin yerlerinde boğulmak kumsalda yok olmak gibi okyanusla kutuplar gibi aşkımız bir tek sevda ve ölümsüz rengi sensizliğin yoksulluğuyla kahrolmak senin gözlerinde muhteşem ve mavi parmaklarınla ellerin gibi aşkımız sıcak tenin yerine mendiline dokunmak sır duvarı içine pembe tokanı koymak boyun borcum olsun sana,,emi..

Kalbin bilki akdeniz
Gözlerin kıyı misali
ikimizde tanrının o gizli kentindeyiz
bilirim ağlarsın hep geceleri
kalbindeki o ıslaklık
yaş olur gözlerinde

tatildeyim şimdi nehriyin kıyılarında. yorgunum... halim yok yüreğimi yıkamaya suyunla içimdeki ıslak kalmış anılarımda kalbini arıyorum nehriyin neresedir söylesene en derin yerin kendimi sende saklamak için çıkınımda getirdiğim kuru ekmeğim birde siyah zeytinim mendilden soframda şimdi acıktım hadi gel beraber yiyelim

Kaf dağına doğru yola çıktım…dedilerki ne işin var orada……sustummmm…….gülüştüler bana….başımı kaldırıp onlara..insanlığın gururu..doğanın koruyucusu…prangaların kırıcısı..güzelliğin sembolu ve kutsalı olan zalim kralın eşi… sultanın huzuruna çıkacağım kabul buyurursa dedim..gündüzleri yürüdüm,geceleri ağaçların başına tırmandım..korkudan..sevda korsanları boynumu vurmasın diye..
Birde bktım ki düz bir ova….eyvah dedim eyvahhhh…saç sakaldan korsanlara dönmüştüm…burdada
Korsan düşmanları….amazonlar vardı…gündüz saklandım gece devam ettim yoluma…nihayet yüksek ama çokkk yüksek dağların eteklerindeydim…tırmandım sarp keskin kayalara..kan revan olmuştu ellerim..tırmana tırmana….kanımın kokusu korkutuyordu artık beni,,zehirli yılanlar gelirdi.kanıma…
Dönüş yolunda işmek için sakladığım birazcık suyumla yıkadım ellerimi…..tırmandımmmm tırmandımmmmmm. Huzurdaydım işte..birbir anlattım…sevdamı sultana……..yalnızlık diyarından geldim…vijdanına sığınıyorum ve yalvarıyorum……derdime bir çare dedim…..
Nedir derdin bile demedennnn….bu mahluğa yemek verin su verin.yarında ata bindirin geldiği yere
Geri gönderin dedi….

menzilin tutkusu

ne kadar uzunsa menzil al bendende o kadar,
ey sevgili,
gül hanesinin birtanesi,
yüreğimin demi,

şu gördüğün mezar birde şu dikili ağaç
seneler önce yaşanmış bir aşkın görüntüsüdür
ne bir meyve verir nede su içer bu ağaç
sadece gölgesiyle bu mezarın bekçisidir

kimdir bu mezarda yatan bilinmez

klopatra kapısında bekledim hayalini benzettim sana,,yavaş yavaş gelen birini elimde bir demette gül vardı,bilmesen de rengini diz çökerek önünde vermek istedim. şelalede gördüm sanki ben seni gözlerinde hasret sevdası gölgeni sana benzettim tutmak istedim ellerini diz çökerek söylemek istedim hasretimi..

merhamete misafirim şimdi
avuçlarımı açarak,geldim
…………………………………..tanrıma
acımanın ülkesinden geldim buraya
bana yüreğimde yer kalmadı diyen kimdi
şeytan kuyusuna gönlünü veren

Zaman ilaç olsada yaşam boyunca,
Kapanmaz yaralar elbet hayat böyle olunca
Acılar üst üste gelipte düşe zehir koyunca
İzide kalsa yürekte dayanacağız
Izdırap kervanı geçsede geri dönüşten
Yinede bir ışık bekler insan güneşten