15 TEMMUZ ne amansız, bıçak sırtı gece
Bir karanlık çöktü umutların üstüne,
Bombalar, kurşunlar yağdı saatlerce
Hainler pusu atmış bu şanlı memlekete...
Önce imanlar kıpırdadı var mı bu inanç ?
Binlerce selâ yükseldi gökyüzüne, duaya muhtaç
Her gün biraz daha öldürüyorum seni içimde,
Her an bir adım daha yaklaşırken kendi sonuma
Bende gönlümü kana buladım sayende,
En sevdiğimle vedalaşırken bir akşam efkarında...
Dokunduğun ne varsa ruhumda, acıyla yoğurdum
Bana aşktan söz ediyorsun,
Sözlerinin içinde sen yoksun.
Ben hiç hayal etmedim,
Sensiz aşk nasıl olsun ?
Söyle bana eyy sevgili,
Ben seni uzaktan sevmeliyim,
Saçlarının ışıltısı aydınlatmalı gecelerimi,
Bakışlarının gizemi sarmalı her yanımı
Yanında olmadan hissetmeliyim sıcaklığını,
Yemek yerken tatmalıyım aşkının tadını
Bu dünyaya geldiğimizden beri,
Üzerimizden eksik olmadı elleri
Hangimiz olmasak onu arardı gözleri,
Sanki ruhumuza şifadır o tatlı sözleri...
Dünyaları sığdırır kanatları altına,
Siyah gözlerinde kaybettim çocukluğumu,
Bir dokunuş büyüttü minik ellerimi
Önce oyuncaklarım terk etti beni birer birer,
Sonra çocuksu hayallerim.
İlk kalp ağrım,
İlk kalpten düşen gözyaşım oldu
Sen bilmezsin sensizken bu şehri,
Nasılda harabeye döner grileşir sokakları.
Kuşların kanat çırpışı sessizliğinde,
Kaldırımlara anlatırsın yalnızlığını
Geceler acımaz ruhlara, hep hasret hep acı
Boş tavanlara dikersin bakışları.
Hüzünler sensiz mesken tuttu bedenimi,
Bir sevdalık nefeste, bir ömür hapsoldum
Kokun sinemde, yüreğim ellerinde çırpınırken,
Bir kuru yaprak misali güze döndü ömür mahvoldum....
Ziyan oldu senli yarınlarım umutsuzca,
Her an bir hayattır ahirde
Yaşar geçeriz anlamadan,
Anlar toplanır yargılar bizi
Farkında mıydın diye sormadan...
İnsan arar özünü her kamilde
Yalnızlık...
Yalın kimse
Sessiz bir dünya
Sensiz bir dünya...
Tomurcuksuz umut
Bacası uzaklar da tüten bir Yalnızlık...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!