Yalnızlık...
Yalın kimse
Sessiz bir dünya
Sensiz bir dünya...
Tomurcuksuz umut
Bacası uzaklar da tüten bir Yalnızlık...
Hüzünler biriktiriyorum yüreğimde
Yağmurlar, yağmurlar gözlerimde
Bir rüzgar kesiyor nefesimi
Aşk kokan, SEN kokan bir rüzgar....
Kimi zaman hayat beni alır senden
Aynalar saklar yüzümü
Kendimi tüketiyorum an be an...
Yalancı sevinçlerdeki sensizlik alıyor nefesimi,
Bir güle dokunuyorum birde dikene
Acıtmıyor yüreğimi gidişindeki sancılar gibi....
Kendimi tüketiyorum an be an,
Bir nefes daha çekiyorum sensizlikten
Bir yürek işidir sevmek, sonsuzluğun koynunda
Hiç bitmeyecek sanırsın,
Hiç gitmeyecek sanırsın,
Zaman durmuş, acılar son bulmuş,
Ölüm yokmuş sanırsın...
Bir rüzgar eser sonra ürperirsin, hayal alemi uçar gider beyninden
Ayrılık yakmaz beni sen tasalanma,
Zira ben doğduğumdan beri alışığım acılara
Gittiğin yerden dönmeyeceksin biliyorum ama,
Elveda derken bir tebessüm yeterdi bana....
Bir sonbahar sabahı son kez baktım gözlerine
Yağmur ince ince çiselerken,
Esen rüzgar alıp gidiyordu kokunu uzaklara
Dalgalar kıyılarla hırçın kavuşurken,
İlk öpüşümü anımsadım ellerini...
İlk sarılışım öksüz,
Bir rüzgarın gölgesinde hayat
Bir nefes tadında, bir bahar bir kış
Hangi yüze baksam yokluğunu anımsatır,
Hüzünlü bakışlar sineleri sarmış...
Ne zaman erir bu karlar
Bu duman ne zaman dağılır,
Gözlerin, gözlerinde yaşamak seni
Kızgın çölde bir yudum su serinliğinde,
Bıraktığım yerden başlamak hayata
Kuşların kanat çırpışı sessizliğinde...
Saçların, saçlarında yaşamak seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!