Ferda Kalkan Şiirleri - Şair Ferda Kalkan

belki sana gelirim...
Apansız, beklemeden

ardımda bırakıp
kuşkularımı,
korkularımı

işte şimdi
dibe vurdu topyekün
acısı tatlısı
bütünüyle sevda

böyle yokluk, böyle yoksulluk

Kocam 'a açık mektup

sanıyor musun uyku tutuyor beni geceleri...
sen sevdiğinle koyun koyuna.
bense çaresiz;
duvarlarla konuşuyorum.

yoksun belki de,
yoktun,
belki de hiç olmadın..
bahar esintisiydi oysa,
duyduğum taç yaprağımda.
o soğuk yağmurlu günde!

bazen
uyanmıyorum.
ruhunun,
ruhuma değmiş olduğunu
duymuyorum.
aynaya baktığımda anlıyorum

Sevgilim;
Seni gördüm düşümde
Perçem düşmüş yüzüne
Bakışların sisliydi,
Endişeliydin.
Karanlıktı yüzün.

Bu şehirden gidiyorum…
Beni ancak yollar anlar!

Bu şehirden ve senden,
Uzaklara gidiyorum.
Şimdi, beni ancak,

Sesinle başlardı bir telaş,
Cam kokusuydu odayı saran,
Ve kulaklarımda dalga sesiydin.

O sıralar kimliksiz geçilmezdi
Kapılardan.

Aniden gök gürler ya,
şimşek çakar,

sulusepken aşk yağar,
bir akşamüstü şehre.

Bir tende, bir yürekte kenetlendi
Giz, gizem aşkı.
Usulca soluklandı oysa,
yürekte kin.
aşkı, nefretle yıkadı.