FERAL..Gülce Şiiri Şiiri - Servet Alkan

Dedim ki;
Tek satırlık şarkıdır suskunluğun
Bir tutam ateş;
Bir gizli yarayla yüzleşmektir
Senin giyindiğin umut
Vahşi bir sabır; Yıldız
Aşkı duyan soyunuyor durmadan
Hüsn’ün Gül,sevgim yakışıksız
Gülce…..!

Dedi ki;
Hatmi Çiçeklerinin masumiyeti
Sokakta ayağına takılan kırık bir Cam parçası
Kalamazmısın biraz daha?
Ey..Kırılgan mısra
Neylersin? Çağırdınmı beni?
Öfken naçarlık bohçası
İsmin; aklımda tutamadığım Ecnebi ressam
Şairce…!

Dedim ki;
Boynun gün doğumu
Serpil,en nazik haktır bu.
Yas tutan suyun sesi,yüreğinin sesi
Beni kim beklemiyorsa eşiğinde
Öğrenilmiş çaresizlik,emeğimsin
Sen Benim Yıldızımsın,
Sesin sularda sisli,puslu..
Durgun sularda; inleyen masal..
Gülce….!

Dedi ki;
Ait olduğuna aitsindir
Benim yazgımda yoksun
Topallayan İblis, uzak olsun
İlgisizlik; maraza gebe,ne derler?
Yalnızsan acı çekmişsindir
Ne kadar sevsem; o kadar yoksun
Mısran; ben kokuyor
Hala yaşıyormusun?
Şairce…!

Dedim ki;
Sevmeyi bilmeyen aidini bulamaz
Güneşte kurutulan saçlar senin
Hüzünlü zaaflar..
Hoşçakalasın,neyin var neyin yoksa
Kamçılanmış günahlar
İhtirasın iflası,Seni yaşamadan ölünmez
Seni paylaşamam; ama yoksun
Can evimin kuşu;
Gülce…!

Dedi ki;
Yüreğindeki ihtişamı
Parmağındaki isyanı,anılarda kalmayı
Anlat,haykır gölgede duranı
Mısraların,çağın gerçeklerine uymuyor
Fırtınaya davetiye salan keman
Seni inadına seveceğim
Bir mısradan; bir şiir yanar
Mine parmaklarım KANIK’tan..
Şairce…!

Dedik ki;
Sesimizde ötüşen kuşlar olsun
İlgisizlik kör mavzer; aşk olsun
Yüz kızartıcı mısra gibisin; ey beklenilen
Sevgi,şarkı eşliğinde soyunan bir peri
Mavi bir perde dikmeli şimdi
Ellere kına düşmeli şimdi
Seveceğiz her zaman
Bağışla kendini,onuda
Yorgun Mavi,ateşe sürülen Cezve
Gülce,Şairce…..! ! !
Servet ALKAN