Feral.Gülce şiiri III Şiiri - Servet Alkan

Dedi ki;
Kaderimsin,bin kere daha seveceğim
Ölmek için,yıkılmak için
Düş,Tutku ve şiir/kokun
Seyir defterimi yazansın
Düğümlenmiş kiprikte
Hilesiz kucaklamak istiyorum seni
Şairce….!

Dedim ki;
Gel ve Ört Beni,Ört yüreğinle
Yeni hayatın tohumları sende
Zerafetin yürek paralayıcı
Sessizliğin Ölümden daha acı
İki Garip Orman birbirine düşse
Akşam kumrusu pencerende
Gülce…!

Dedi ki;
Şifa mısralarında olan ne?
Sürgüne yazgılı bir yerdeyiz
Ben en çok hissettiğim anı severim
Sana vereceğim bir şey yok;
Gümüşler/çilli ten
Küçük memeler
Mavi rüyalar,Masmavi
Yüreğini Gün batımına sür cesurca
Şairce…!

Dedim ki;
Sen kaderin sonunda bekleyen Kadınsın
Uçurumdaki ışığım
Hiç birlikte kitap okuyamayacağız
Kelebeksin ve dişisin
Yıldızlar daha parlak değil gözlerinden
Yakıyor kasıklarındaki ateş
Gülce…!

Dedi ki;
Son istekle,ilk merhaba arasındaki
Köprüdür korku/Zor soru
Ağır bir yoksunluğa genişliyorum
Gelmeden evvel gelmiştin zaten
Sözlerin en yetersizi/İmkansızlık
Bir çakıl şarkı söyler ismin geçince
Şairce…!

Dedim ki;
Ruhunun ince kısımları benim
Tahta kaşık ve kekik satan Köylü sensin
Beyaz; Ölüm demek,anne sütü
Ve Vahşi aşk/Her yer sarı
Genç kız cilveleri yüzünde
Birlikte uluyacağız her zaman
Gül kokuyorsun üstelik;
Kalçaların; dişi bilgeliktir asırlardır
Gülce…!

Dedik ki;
Gitmeyecek maziden gelen
Donuk ve fersiz/Ölü Vakitler
Verilecek olan burada
Şiir,Hasret ve Aşk/Gurur
Gecede gölgesiz kalmaktır sevgisizlik
Bu ayraçlar,Bu Eflatunlar,Çiçeklenen elmalar
Tınıya kumral besteler düşmeli
Gülce,Şairce….!

Servet ALKAN