FERAL..Gülce şiiri.. II Şiiri - Servet A ...

Dedim ki;
Sen,Sarı Başaksın; arzulanırsın
Söylesem kim inanır ki?
Ezel gününden yazılan
Cebelleşen ruh ikizim
Gitmişizde,kaybolmuşuz birlikte
Sürüklenen biz değil, bahtımızmış meğer
Öfken bile asalet,
Gülce…!

Dedi ki;
Yetilerimi ateşe attım
Tumturaklı cümlelerle
Kolkola çırpınan kar taneleri
Aşıklar nerelerde bu şehirde?
Ve; açık Cümle
Çığlıklarım Maviydi
Düşmeden önce
Her fantezi yanarak kül oldu
Şairce….!

Dedim ki;
Gece sana daha yakınım
Yere; biraz sevgi ek
Toprağı karşıla,Ekmeği,emeği
Sırlarının sürgüsünü çöz
Beyaz etekli halini hiç görmedim
İlgisizlik; şair öldürür
Ses perdende peşrev…
Gülce…!

Dedi ki;
Bu yüksekden,bir düzlüğe indir beni
İnceciğim,kırgınım anla
Karınca duası, sevdiğin
Kalbe; ritim katan hatıram
Ve ılık gölgeler
Sırtımdaki; Kor işaretler
Şairce…!

Dedim ki;
Ay yükseklerdeyken yüreğe nakşetti
Gerisi; kışkırtıcı ayrıntı
Çatallanmış gümüş yürek
Gizlilikle, karışık Aşikar
Yalnız kim ola ki?
Kediler hariç,kara kediler
Hasatı karşılamaktır,gölgen
Gülce…!

Dedi ki;
Babam; Rüzgar,Annem; yol
Varlığın vahşi bir tat
Duvarda ağlayan bir yaslı gölge
Sokaklarda gülümseyip delice
Bir zamanlar…
Kızgınlığın ardında; acı
Rüyalar gözlerinde, gülüp ağlar
Şairce….!

Dedim ki;
Duvarlarını sevdiğim yüreğim
Ve Ben Şairim
Kabul görebilirim
Sevgiye bulanan gece notları
Suskun değirmenler adına
Deli bir haset,Ihlamuraltı…
Pervasız ihmaldir adın
Gülce….!

Dedi ki;
Şairlerden nefret ediyorum
Abartıyorlar mısrayı
Oysa kokusu düşer; tek mısranın
Yazılanın yüreğine
Şimdi türkü kokan bir bakış istiyorum
Mavi bir liman arıyorum
Sana getirecek,yalnız sana
Şairce…!

Dedik ki;
Kuru yatağında filiz veren
Gün çetelem
Ömür Çetelemsin
Uzun sürecek, bu Ölüm
Soylu bir bilgeliktir aşk
Siyah; çöküşün,Kırmızı; Adanmanın habercisi
Sevmeye aldanmış zaman; senin adın
Güzelliğin, günün modasına uymuyor
Şu açan Sarı Başaklar/Şu çağlayan suyun sesi
Gülce,Şairce….!

Servet ALKAN