Fena ve Bâkâ Şiiri - Kara Çocuk 2

Gönlümde nur var, adı Hakk’ın sesi,
Her nefesim zikre döner, her anı tecelli.
Ben yokum derken ben, yokluğumda parlar varlık,
Fena perdesi aralanır, baki kalan yalnız O’nun nurudur.

Kalbim meydan oldu, aşkınla titrer sessiz,
Zikir dudaklarımda, her kelime bir niyaz.
Aynada kendimi ararken gördüm yalnızca seni,
Her suret bir isim, her isim O’nu anar.

Küllerimle doğdum, baqâda yeniden var oldum,
Adınla titreşen dünya, gönlümde açan bahar.
Yol içeri yürür, menzil gönül aynasında parlar,
Gözlerini kapat; her yol O’na çıkar, her nefes bir işaret.

Sus; bu sessizlikte konuşur Hakikat,
Benlik ölmez, aşk baki kalır, sadâ artar.
Yitince “ben” diyen, bulur kendini;
Her yol, her adım, Hakk’a çıkar.