Felsefik Şiiri - Fuat Eriçok

en güzeli çocukluk
yaşam renkli.. rahat
giderek kısalan pantolon
küçülen ceket
gün gün değişen beden

sonra
ağır ağır kurulur hayat
kat kat.. kolon üstüne kolon
bitimsiz hareket
her şey hep yeniden yeniden

fakat
bir gün birdenbire heyhat
patlar balon!
gizeme yolcu bir minik paket
öyleyse tüm bu hay huy neden?

ölüm
durağan istirahat
biten film.. susan ses.. son!
birkaç işlevsiz kemik ve çürüyen et!
nerde o duygular.. ağlatan.. güldüren?

ya devamı?
kuramsal boş kanaat!
söylenceye dayalı illüzyon!
tapusuz mülkiyet!
hiçbir belirti yok ki söylenen öteden!

ve bilinç!
edemiyor beraat!
yetersiz vizyon..
kanıtsız kemiyet!
kaynak belirsiz.. nedir.. nereden?

ez cümle
yaşanan cümbür cemaat
amacı tanımsız misyon..
nedensiz bir ömürlük eziyet
ve o cevapsızlık deli eden

ve ben.. ve sen.. ve tüm börtü böcek
ve durmadan döndüğünü sandığımız kâinat
mavi deniz ve yemyeşil balkon..
neyle sınırlı olduğunu bilmediğim aidiyet!
ve düşünüp durmak yeniden.. yeniden.. yeniden..

(10 mayıs ’07)