Evlâdım Şiiri - Fuat Eriçok

dildim de dilimi hep dilim dilim
bir gün de düşmedi elden mendilim
ipeksi meltemde söndü kandilim!
kavun verdi felek benimki kelek

akıntıya çıktım küreğim ilim
uykuya acıktım ereğim ilim
düşünmekten bıktım yüreğim ilim
kol gönderdi felek benimki çolak

neye el attımsa durdu kurudu
buğday ektim tarlamı ot bürüdü
hep yerimde saydım eller yürüdü
kazan verdi felek benimki elek

velhasıl onmadı talihsiz başım
yardım ettim nankör çıktı yoldaşım
bağrımda bıçakmış rahim kardaşım
çul gönderdi felek benimki yelek

kor yüreğim küskün gözlerim yaşlı
elin yolu temiz benimki taşlı
hayat talan bana düşen hep boşlu
kanat verdi felek benimki telek

bir tesadüf ender eser de olsa
talih kuşu kondu birden nasılsa
yanmam artık yüreciğim kasılsa
evlât verdi felek serâpâ melek

(kasım ‘03)