Vur yüzüme felek;
Neyine yarar benden geçenler;
Oysa, bir ağlayan bile olmazken.
Boğazım düğümlenir,
Kendime bile ağlayamazken.
Al kahrımı felek;
Neyime yarar artık kalanlar;
Oysa, buram buram toprak kokarken.
Sokaklar buğulanır,
Aslını bile bilmezken.
Yak ateşine felek;
Neyin alacağı bu tokatlar;
Hayaller ve umutlar kederle solarken.
Kaderim düğümlenir,
Adını bile koymazken.
Kes sesimi felek;
Tükendi bendeki canlar;
Sırtımda yüklerle belim bükülürken.
Nefesim kesilir,
Yaşlığıma bakmazken.
Umutcan Kamış
06.03.2016
Kayıt Tarihi : 19.2.2019 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!