Gönlümü saldın da derde
Döndürdün başımı felek.
Bakmadan halıma bir de
Yükledin sırtıma şelek.
Dert bir değil biri desem
Olsa da hazırdan yesem
Varım yoğum tek elbisem
Giymedim sırtıma yelek.
Dinlenmez ki dediklerim
Zakkum sanki yediklerim
Bu olgundur dediklerim
Birer birer çıktı kelek.
Bilmem kime taptığını;
Hangi yola saptığını.
Yazar durur yaptığını
İki yanda iki melek.
Toprak sarar elbet teni
Hatırlamaz kimse beni
Öyle yolarlar ki seni
Ne tüy kalır ne de telek.
15/05/2012
Halil ManuşKayıt Tarihi : 17.5.2012 08:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!