Bedenimi sarmış sevdan ateşi,
İnsan bir hoş olurmuş sevince.
Dilek tutmuşum oturduğun taşı.
Hayalime gelirsin inceden ince.
Yaptığın iyilik gelir seni bulur.
Gönlünü kapat nefrete kine.
Kimseyi küçük görme ne olur.
Kolaydır kırmak fakiri incitme.
Hiç bir şeye bulamazdık çözüm.
Delikti ayakkabım yamalı dizim.
Fakiri zengini de gördü gözüm.
Yoksul günleri inkar edemem.
Senle benim başka dünyam var.
Asla senden başkasını sevemem.
Sana gönülden vurulmuşum yar.
Aşkın doldu içime inkar edemem.
Fakirlerle yoksullar hep utanır.
Sopası elinde dolanıyor bir saf.
Kimseyi tanımaz caddeleri tanır.
Olmalı vicdanla insanlarda insaf.
Görmeyenler gerçekleri hep susan.
Rehberimiz bilim olsun her zaman.
Mutlu olmalı halklar yaşayan insan.
Durdurun savaşları akmasın kan.
Dünyaya gelmişim hudut köyünde.
Ailemle yaşardık çok eski bir evde.
Yoksullarla fakirler vardı her yerde.
Sefalet zorluk çeken insanlarız biz
Ortalık dolmuştur şerefsiz itler.
Ağlıyor annelerle kızlar gelinler.
İnsanlığı kırdırıyor sahte dinler.
Dinde imanda olmuştur savaş.
Bırakma okulu sen defteri.
Bilimsel düşün kalma geri.
Yoksuldur ülkemin her yeri.
İnsanlığın şeffaf elidir insaf.
Bekliyorum artık gelmiyor kervan.
Ölüyorlar çocuklar yanıyor canım.
Yürümemeli böyle haksız devran.
El ele versin halklar insan olalım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!