Fehime'nin Freni Şiiri - Fuat Eriçok

kafama fena taktım
daha dün bir çocukken
bugün aynaya baktım
nasıl yaşlandık erken

acımasızca akan
ömrü yiyip bitiren
aylara yıllar takan
zaman denilen tren

aşındırdı bizleri
nerde o çın çın öten
genç sesler yok izleri
nerde parlak gergin ten

bir de fehime’ye bak
kim bu avansı veren
aynı cüz aynı kapak
var mı bu sırra eren

durmuş takvim an donmuş
gram yağ yok santim en
yirmilik çıtır sanmış
bugün onu her gören

kesin annesindendir
bu yaşlanmaz taze gen
dna dan gelendir
tren durduran fren

ne yazık ki gerçektir
getirmiyor götüren
o halde çare tektir
diren fehimem diren

gecikmeli türdenmiş
seni bize getiren
epeyce mola vermiş
start çalmamış siren

kötü ruh olsa gerek
insanları eriten
açık sıcak pak yürek
çöküşü geciktiren

kalp kırığı yıpratır
sevgidir birleştiren
her daim taze kalır
düşmana gül getiren

kov kardeşim ânında
kim varsa eleştiren
kalsın sâde yanında
paylaşan üleştiren

herşey boş senden başka
siren fren ve tren
tereddütsüz koş aşka
bil budur gençleştiren

(ağustos '03)