Yer kar gök kar
Savrulur efkarla rüzgar
Rüzgar efkarla karışık
Hep kar hep kar
Yer kış gök kış
Şubatta karalar giydi ya sonunda,
Sana sonsuz şükranlar kara kız.
Gönlümü dağladın ya sonunda,
Sana sonsuz şükranlar kara kız.
Estim senden yana durmaksızın.
Ey başı dumanlı özü yırtılan ecdat
Değdi mi kanlamaya gönlünü
Seni yaşamamış varsayanlar heyhat
Sefasını sürüyor kanının üzerinde
Ecdadım ecdadım ecdadım da ecdadım
Gözlerimi Arama
Bundan gayri gözlerimi arama
Asla bakmayacak sevdalı sevdalı
Bundan gayri sen beni de arama
Bambaşka bir güzelin sevdasıyım
Kapımızın önündeki bir kediye
Aşık oldum dersem inanır mısınız
Donan duygularım bu mevsimde
Fazla duygulaşmayın kırılırsınız
Yok okşayacak gönlümü bir tutam huzur,
Dağların ardında kalan mutluluk köyünden,
Yok yok...Çizgili sayfalardan ve kalemden,
Ve de benden ne bir hayır ne bir huzur.
Bu akşam dimağım kapalı.
Ölümü getirdi gelişin.
Bakışlarımın ucunda kan gölü...
Çağlayan nefretim toprağa sızıyor.
Keşke sen de toprak olsan,
Keşke gözlerim boğsa seni.
Nereler nerelerde gözüm bilmem ki
Göğün yeşili çimenin mavisi
Denizin yeşili yaprağın grisi
Nerelerde gözüm bilmem ki
Sendeler sende mi gönlüm bilmem ki
Yanan bütün mısralar senin
Birbirini kovalayan duygular
Arta kalanları yazıyorum
Bunlar da aşk mısraları değil
Nereye baktıysam sevgili
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!