Fecre Koşanlar Şiiri - Muhittin Alaca

Fecre koşanlar ışık kanatlı,
Sonsuzluk aşkıyla bal olur gamlar.
Sineler fedakâr, dimağlar sebatlı,
Her biri doludizgin rüzgârdan atlı,
Gülen gözlerinden muştular damlar;
Fecre koşanlar ışık kanatlı.

Yeniden diriliyor mazideki ruh,
Sır âlemin perdeleri aralanıyor.
Zilletten sıyrılıyor mazlum güruh.
Kutsi devre şahit oluyor tarih,
Goncalar açtı, güller sıralanıyor;
Yeniden diriliyor mazideki ruh.

Dalga dalga yayılıyor muhabbet,
Kuruluyor sevgi adacıkları.
Sılaya dönüyor hüzünlü gurbet,
Nakış nakış işleniyor uhuvvet,
Aynı halkada ayrı kıtaların çocukları;
Dalga dalga yayılıyor muhabbet.

Nurefşan günlere göz kırpıyor sabahlar,
Altın huzmeler uyandırıyor başakları.
Serap oluyor, vaveylalar, vah’lar;
Her yanda misk kokusu, sineler ferahlar.
Zafer takları karşılıyor özlenen şafakları,
Nurefşan günlere göz kırpıyor sabahlar.