Uykuları uyandıran ay ışığı
Buzu eriten söz
Issız kumsalda iz
Denizi coşturan rüzgar
Uykuları uyandıran ay ışığı
Buzu eriten söz
Koyu karanlık gece
Uzanmış iniler yatağında
Gün tutsak kirpikleri arasında
Koca su,
Uyanır uykusundan
YÜREK
Yürek yırtar zamanı,
Gün puslanınca.
Deniz ve rüzgar,
Kaybolmuşluğa varır çığlık.
Ve yiter.
Yaren yüreğimde kalan yılların kırıntıları ile yazıyorum sana. Biliyor musun? Uçurumlar çok derin.
Kar yağdığında yediverenler büyürdü kucağımızda. Sisler kalkardı öbek öbek dağ yamaçlarından.
Bir kartal yarardı maviyi. Öperdim seni. Ve soluğun sıcağında uyurduk. Sana dokununca kan tutardı beni. Yürek yavru güvercindi.
Sıcak ve ürkek bir ceylandın.
Kuş satıcılarından alırdık özgürlüğümüzü. Kaldırımlar da bizimdi. Kaldırımlardı onlar.Biz bastıkça ayaklarımıza kediler gibi sokulan.
Anımsar mısın? Dağ lalelerini ilk biz uyandırırdık. Güneş küserdi günde bize. Ne kadar da kıskançmış güneş. Oysa biz dokunmazdık onun olan güle.
Kuşanmış yalnızlığı
Ve ölüleri yıkıyor kent ışıkları
Çocuklar ağlıyor
Kimin bu kimlik
Terk ederken sınırları
Yaren yüreğimde kalan yılların kırıntıları ile yazıyorum sana. Biliyor musun? Uçurumlar çok derin.
Kar yağdığında yediverenler büyürdü kucağımızda. Sisler kalkardı öbek öbek dağ yamaçlarından.
Bir kartal yarardı maviyi. Öperdim seni. Ve soluğun sıcağında uyurduk. Sana dokununca kan tutardı beni. Yürek yavru güvercindi.
Sıcak ve ürkek bir ceylandın.
Kuş satıcılarından alırdık özgürlüğümüzü. Kaldırımlar da bizimdi. Kaldırımlardı onlar.Biz bastıkça ayaklarımıza kediler gibi sokulan.
Anımsar mısın? Dağ lalelerini ilk biz uyandırırdık. Güneş küserdi günde bize. Ne kadar da kıskançmış güneş. Oysa biz dokunmazdık onun olan güle.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!