Fazla Uzun Sürmez

Uzun sürmeyecek
İhanetten ölüme mahkûm edilmiş gibi,
Okyanusun dibine bırakıp kaçacağım tüm hüzünlerimi.

Görünmeyen gerçek,
Kimseye ispat edemediğim doğrularımla
İçimde içimdekilerle savaş hali.

Bir kâğıt parçasına yazıp
buruşturulup atılmış gibi
Dünyanın en ürkütücü boşluğu şimdi hafızam.

Her zaman dilimi
Bir öncekinden farklı saldırıyor hücrelerime
Deliliğe bağlıyorum artık olayların sonunu
Bağlamasam ne olacak
Yakında beni bağlayacaklar deli gömleğine.

Beynimden parça parça koparıp atıyorum,
İşe yaramaz zamanların hazin hatıralarını.
En güzel olanları karşı duvarda ki rafa asıyorum
Gözümün önünde dursunlar, şöyle afili.

Ya şurada ki resim, niye orada asılı
Onu hiç çözemedim…
Yanına kadar gittim,
Uzun uzun seyrettim
Satsan satılmaz yok bir ederi.

Sonra geçtim salondaki masaya
Küçük kâğıt parçalarına yazdığım notların arasına

“Kimlere borcum var” diye de uzun uzun düşündüm.
Yoktur biliyorum, gönül borcu dışında...
Veresiye hiç bir şey almadım.
Bakkala da yazdırmadım.
Tek satırda bile geçmez adım
Yoksa da param, dert değil
O gece aç yatarım...

Alacaklarımı da unuturum zaten
Hiç zorlamam hafızamı onları hatırlamaya.

Dönüp okudum yazdıklarımı da
Vasiyetimi yazar gibi olmuş bu satırlar.
Olsun varsın ne çıkar.

Dedim ya!
Fazla uzun sürmez,
İhanetten ölüme mahkûm edilmiş gibi
Okyanusun dibine bırakıp kaçacağım tüm hüzünlerimi.

...türkmenkızı...