Fazlaydı...
Beyazı silkeledi çocuk, eteğinden.
Yakasında,
tek camlı küçük pencerenin amblemi...
ayağı aksayan güneş düşdü dışardan göğsüne.
Kim yakasında taşır,
Kendini!.
Ya diğerleri?...
Bulutu, pamuk helvaya.
Aynadakini, annesine...
Rüzgarı ise babasına ,
Benzeten ağrı!.
Fazlaydı!.
Gökyüzünü uçurmak için, uçurtma...
Denizi tutmak için, balık arayan...
Bulan, gülen.
Kaybeden, ağlayan.
Bir hayat şımarması!.
Siyah gün uyandı eşikte...
İndirdim göğü yakama tutunamadı...
Ne balık,
Ne uçurtma.
Kayıt Tarihi : 5.1.2023 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bulutu, pamuk helvaya.
Aynadakini, annesine...
Rüzgarı ise babasına ,
Benzeten ağrı!.
Fazlaydı!."
Bu kısmı okuduktan sonraki o bir anlık duraksayıp ve oluşan sessizlik, bana çok şey yaşattı, herkes okumalı şiiri...
TÜM YORUMLAR (2)