Faziletli Ayı ve Arılar Şiiri - Ömer Duru

Fabl Denemesi
Köy Hikayeleri

Faziletli Ayı ve Arılar

Kibir abidesi olmuş, diğer ayılar bildiği için bu cinslerine hakir görmek anlamında "it" derler gönül fakiri ayı varmış, ormanda yaşarken erindiği için yuva bile yapmazmış. 

Bu ayının kendisi kız yetiştirirken başka kadın ayılara kur yapar, arsızlığı maharet sayar, yemeğini bile almak için çabası olmaz lakin başkasının yemeğini de çalarmış.

Kahramanımız süslü ya fakir görgüsüz
Sanırsın alim, hırsızlıkta da pürüzsüz
Kadın avcılığı yapan it biraz da gürbüz
Sarkıntılığa alışık hem de güpegündüz
...

  Ayı yaşlı imiş. Zor yürür ve hareketi yavaş imiş. Geçtiği yerde kendini ahaliye "alimim" dermiş. Biraz ruhunda şairlik de var lakin eserlerini başkasından alıp intihal edermiş. Çaldıkları eserlere de yirmi yaşındaki resmini bırakırmış.

El alem düzeltmek için anlatmış da ayı kimseyi dinlemezmiş. Hatta okuduğunu anlamaz başkasına cahil dermiş.

Olmuş yaşı altmış, yirmi yaş resmi var
Top sakal bırakmış görsen sanki davar
Adam diye yazarım da, az okur yazar
Mallığı haf safhada bilsen kuru duvar
...

Bir gün parmağına bulaştığı balı "kendi eserim" diye tattırmış ahaliye. Beğenilen baldan sipariş almış istemiş ahali de. Herkes memnun ayıdan  bal ürettiği için de bu sahtekara "hoca" demiş bazıları.

Bilmez imiş ahali.  Bu ite inanmayalar da var imiş, boynuzunu kurmak için sıra bekler iken, kendisinden bal alamayana da yüz vermez, işlerini beğenmez ve saldırmayı da maharet sayar imiş top sakallı ayı.

Bu alim alışmış okuduğunu çalmaya
Ardında koşuyorlar faziletsiz yavşağa
Kendini adam sanıyor erdemi var ya
Mahir olmuş beğenmeze saldırmaya
...

Söz verdiği balı getirmeye gitmiş ormana, yanına da kadın ayı almış. Gevşek kur yapıp kandırmış. Balı çalınca ona da saldıracakmış.

Dememiş balı yüce ağacın arılarından çalacağını ahaliye. Çok yüksek ancak çıkmış yine de. Kadın ayı beklemiş ağacın dibinde.

Arıların şefi demiş;
"Ey ayıların sefili, hırsızların şahı. Çalma balımızı, sana  verelim, kışlık da bırak bize."

Ayı kibirli, kadın aşağıda, herkes de alim sanıyor. İz, delil bırakmayacak, balı arının yaptığı belli olmayacak. Kabul etmez imiş teklifi, alacak hepsini. Seslenmiş;

"Bre cahil arı top sakalım yeter sana. Kim durduracak beni"

Yalnız kalmış faziletsiz it ölür kibirden
Hikayedir bu ders alınmalıdır birinden
Kendini alim gösterirmiş kadın avcısı
Kaçmalıdır kişi arsızlanmış fakirden
...

Balın hepsini alınca saldırmış arılar. Kucağında kovan dolusu bal. Pişkinliği de var, kaybetmiş dengesini, düşmüş yüce ağaçtan, çakılmış dibe. Kırmış boynunu gebermiş sessizce. 

Arılar çökmüş cesede, toplamışlar tekrar balı. Kadın ayı anlamış hileyi, kırılan dalı. Dönünce ahaliye anlatmış olayı. Buna da Ayı değil it demişler.

Ahali kendi halinde, adında erdem geçiyor diye sorgulamamış ya, yüz verdiği bu faziletsiz ite nasıl kanmış, hayıflanmış kendince.

Öğrenmiş ahali sadece top sakal ile isme değer verilmez imiş.

Kadın Ayı anlaşma yapmış arıların şefi ile her yıl güz mevsiminde toplamışlar balı.

O günden beri arı ile ayı geçinmemiş lakin balı da kimin ürettiği belli olmuş.
Adında erdem geçen faziletsiz itleri de koymamışlar köye.