Fayık Demir Şiirleri - Şair Fayık Demir

Ey aczin yamaçlarında tulu eden
başıboş sergerdan avare
çeşit çeşit zevklerine meftun olunan gençlik

İşte ötede değil bir soluk içerde
soluk soluğa vede dalga dalga

İnsan gizemlidir bilinmez arzusu
çoğu şeye bulanır bakışları
çoğu şeye el atar durur
arzuları ebedkardır uzar da gider

İnsandır kanında var sever de ağlatır da

Ve hayalin yordamlığı
yani düşey eksendeki yitirişler
gölgenin uzaklara yakınlara düştüğü anlar
ritmik ve ardışık gülüşler
yağmursuz ve umutsuz sabahlar

ve artık aramıyor gözlerim son gidişleri
sıkıştırıp katlamıyorum vefasız bakışları
saldım meçhullere yarınsız gülüşleri
ve herkes zanneder ki ezilip gitti herşey
kolay mı sandılar yitip gitmeleri...

Halisliğini yitirmiş ne çok gün var
ne çok günahkar zaman birikti alnımızda
ey uykularda bükülen sabah
yok mu diriltecek hüşyar bir felek
yoksa ıssızığa mı sığındı inayet
ıtrın dudağındaki tebessüm

Koşma yetişemezsin yokluğa
günü gelir günü gider
zira dilsizdir zaman
zira ıssızdır sular

Koşma yetişemezsin yokluğa

Seni sevmişti yüreğim bir kere
Neden sonra yağmurlar yağıvermişti
Islanmıştı tüm gecelerim yok yere

(iki)
Herbirşey ansızın geceler paramparça

Zannedersin ki susmuştur dil sönmüştür bütün lambalar oysaki bir yerlerde titrek olsa da alevler kıvılcımlar bir gün yükselir yeniden Her suskunluğun ardında akıl almaz bir şekil vardır sırasıradır ve kıvrılır uzayıp gider bütün yollar ve bir gün aynı rıhtımda kesişir belki pişmanlıktır belki sevdaya rey ya da ölüme teğettir bakışlarımız anla ki bir çığlıktan ibaret değildir ölüm ve ütopik bir denklem değildir çakışan düşüncelerimiz herşey mahzeninde eleverir kendini gizlenmez çıkar bilirsin sararır her yaprak kendi dalında kapkara bulutların ardında bir sel yatar her dalga öfkesini kıyıya vurur SİİRT-2012

Ve muhakkaktır bir güngözlerden uykunun akacağı
çökecektir sineye bir son gidiş
kime yaren kalacak ki şu durak
doyumsuz bir rüyayla ayrılıp gideceğiz
düğümlenip kalacak ilk sevdalar
nedametsiz günlere hesaplar vereceğiz...

Bu kaçıncı hasretimdir kanatsız yanıp tutuşan
senden uzak yuvarlanıp gidiyor geceler
yine almış başını zaman
seni benden koparıyor başucumda köpüren karanlıklar

Ne çok şey var sebepsiz aramızda biriken