Fayda Etmiyor Şiiri - Zafer Özkay

Yârim sensiz sabah olmuyor,
Sensiz güneş doğmuyor,
Bırakıp gittiğinden beri hep yalnızım çok yalnızım,
Ellerini bir tutabilsem bir dokunsam,
Ah bir ağlasam kapansam dizlerine kendimi bulacağım.

Seni öyle çok sevdim, öyle çok özledim ki,
Çekilmiyor hasretin, yanıyor yüreğim,
Dinmiyor gözyaşım yârim nerdesin,
Seni elleri sarıyor beni kahrediyor,
Fayda etmiyor dövünmek, lanetler edip isyan etmek.

Kaçar oldum insanlardan,
Şarap şişelerinde arıyorum kendimi,
Bir kırabilsem zincirlerimi bir cesaretlenebilsem
Bir dayanabilsem kapına bağırabilsem, haykırabilsem,
Ama biliyorum yine de fayda etmez sen geri dönmezsin.

Yalan mıydı yaşadıklarımız,
Yalan mıydı sevdamız,
Yoksa bir rüya mıydı ya da bir kâbus muydu?
Hani aşkımız her şeye değerdi hani kimse ayıramazdı bizi,
Sende seviyordun hani sende istiyordun beni.

Gözlerimi kapayınca sanki seni görüyorum,
Yanımda hissediyorum seni,hayalin eşlik ediyor,
Açınca gözlerimi sen yoksun,içim öyle bir doluyor ki,
Duvarları yumrukluyorum fayda etmiyor,ağlıyorum fayda etmiyor,
Yaşarken ölüyorum fayda etmiyor,ne yapsam olmuyor,olmuyor.

12 Temmuz 2009