Kocaman gülümsemeliyiz ki, onca acıya rağmen,
Bir yüz dolusu, bir yürek dolusu,
Tüm olumsuzluklar korkmalı bizden
İnadına yaşamalı, sevgisizliklere inat sevgili...
Artık ben 'ben'den gideceğim...
Her seferinde böyle derim...
Her incinişimde
Her aldandigimda
Her hayal kırıklığımda.
Yapamam yine,
Umut
Denizi, taş binaların arasından görmek gibi
Yahut göğü seyretmek
Sevgilinin yokluğuna sarılarak.
Her gökyüzüm karardıgında
İçimdeki küçük kız çıkar,
Ve fisıldar usulca;
Mavi, senin gözlerinde,
Gözlerini kapatma...
Senden sonra,
Belki bugün gelir diye kalktığım sabahlarım var,
Bir de umudunu yitirmiş,katran karası akşamlarım.
Bu zamanlarda
Bahçemdeki şeftali ağacı sırdaşım.
O güneşi bahar sanır,
Senden sonra,
Belki bugün gelir diye kalktığım sabahlarım var,
Bir de katran karası akşamlarım.
Bu zamanlarda
Bahçemdeki şeftali ağacı sırdaşım.
O güneşi bahar sanır,
Öyle çoksun ki,
Çokluğunun çokluğunda çoğalıyorum...
Dağ oluyorum
Taş oluyorum
Toprak oluyorum.
Öyle çok ki çokluğun
Yıldızlara selam söyle,
Hüznüm kadar karanlık gece.
Gökyüzünde kuş olasim var
Bulut olasım...
Bir uçurtma bile olabilirim hatta
Degil mi ki;
Özür dilerim çocuk senden
İNSAN oldugum için...
Öldürülürken sen,
YASADIĞIM için!
Hani melekti cocuklar...
Hani ölümsüzdü melekler...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!