Dönebilsem şimdiki aklımla,
Örgülü saçlarıma.
Set çekerdim akan gözyaşlarıma
Daha çok koşardım.
Oynardım karlarla
Varsın olmasın eldivenlerim.
Tuttum yavrularımın,
Minicik ellerinden.
Tanı dedim vatanı,
Tanı bastığın yeri.
Çanakkale,
Bitimsiz destan.
Uyanık ol evladım
Kamera çağı bu çağ.
Yorgana montalanmış bulursan şaşırma,
Gizli yer değil artık dört duvar.....
Giysidir yaşam
Her bedende ayrı desen
Eskiyecektir mutlak
Ne kadar temiz giysen
Hoyrat eller parçalasa
Karatepe demişler bir güzel yayla
Özenmiş Yaradan, Tanrım, harika
Görsünler isterim güzelliğe aşık olanlar
Cennet Yurdum, burası daha bir başka
Duman çöker bir anda hafif çiseli
Herhangi bir gündü o
Çıkmıştım alışverişe,
İnsan suretindeydi,
İki ayaklı bir nesne
Okkalı bir tükürük,
Pompei’de olmalıydın en güzeli
Başında defne yaprağından tacın
Keşmekeş güzellikler içinde
Ya da Pompei olmalı şimdi çatın
Al korlar yağmalı kara göklerden
Hani şoför, hani yavrum nerede
Nerede bacağı nerede kolu
Emanet etmişti tatlı canını
Emanete yapacağın bumuydu?
Yavrum, anam diye feryat etti mi?
Bir ömür önce yine böyleydik
Aramızdaydı ulaşılmaz uçurumlar
Fakat ayrı değildi yüreklerimiz
Sevgimizle doldurduk uçurumları
Sonra, sonra birleşti ellerimiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!